Η Βασίλισσα της Ευρώπης στο θρόνο της
Οταν για 93 λεπτά βλέπεις τον χάρο με τα μάτια σου, την αντίπαλό σου να προηγείται κρατώντας με νύχια και με δόντια τη νίκη, τους κόπους μίας ολόκληρης χρονιάς να πηγαίνουν χαμένοι μέσα από ένα ματς και καταφέρνεις να ισοφαρίσεις στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, νιώθεις ότι αποδίδεται... θεία δίκη! Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς... Θα ήταν αδικία να μην πάρει η φετινή Ρεάλ το Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν μακράν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, έπαιξε το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση, ενώ κατάφερε να ταπεινώσει τη περσινή κάτοχο μέσα στο σπίτι της με το μυθικό 0-4... Ωραίοι οι ποδοσφαιρικοί ρομαντισμοί για τη φετινή Ατλέτικο, εκπληκτική η πορεία μίας ομάδας με ελάχιστο μπάτζετ και άσημους ποδοσφαιριστές αλλά όπως και να το κάνουμε η Ρεάλ είναι καλύτερη ομάδα, έχει καλύτερο προπονητή και καλύτερο ρόστερ.
Για να μιλήσουμε αγωνιστικά, ο Σιμεόνε μπλόκαρε ιδανικά τη Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο. Εκλεισε τη πηγή έμπνευσης των Μαδριλένων, Λούκα Μόντριτς ο οποίος πάλευε αποκλειστικά μόνος του στη μεσαία γραμμή του γηπέδου να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, καθώς ο Κεντίρα ήταν φανερά ανέτοιμος για τέτοιου υψηλού επίπεδου ματς, ελλείψει του ''μυαλού'', Τσάμπι Αλόνσο. Ετσι, η μπάλα δεν μπορούσε να κυλήσει αρμονικά και να μεταφερθεί ομαλά από την άμυνα στην επίθεση με αποτέλεσμα να αναλωθούν σε προσωπικές ενέργειες οι Μπέιλ και Ντι Μαρία που δεν έβρισκαν αντίκρισμα. Σκιά του εαυτού τους, ευρισκόμενοι σε τραγική βραδιά, Κριστιάνο και Μπενζεμά δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν στα ίσια τα τρομερά μπακ των ''ροχιμπλάνκος'' οι οποίοι κέρδισαν όλες τις μονομαχίες ειδικά στον αέρα κάτι που εκμεταλλεύτηκαν και στην επίθεση, σκοράροντας με τον Γκοντίν μετά το απίστευτο λάθος του Κασίγιας.
Ο Αντσελότι ανέλαβε δράση στο ημίχρονο αλλάζοντας τη ροή του ματς, κάνοντας τις σωστές αλλαγές, ενώ έδωσε στον Ντι Μαρία την αρμοδιότητα να φτιάξει το (άσχημο μέχρι εκείνη τη στιγμή) τρόπο παιχνιδιού της Ρεάλ και σε βάθος χρόνου να αποτελέσει το κλειδί για την σπουδαία ανατροπή. Η Ατλέτικο έδειχνε, όσο περνούσε η ώρα, να μένει από δυνάμεις, μετά την υπερπροσπάθεια πριν από μία εβδομάδα στη Βαρκελώνη, με τη Ρεάλ να εντείνει τις προσπάθειες της για την ισοφάριση, μέχρι που την πέτυχε μέσω του mvp της φετινής σεζόν, κατά την άποψή μου, Σέρχιο Ράμος σε μία γνώριμη γι αυτόν σκηνή. Στη παράταση ήταν θέμα χρόνου η Ρεάλ να πετύχει το τέρμα που θα της έδινε το τρόπαιο καθώς και πιο φρέσκια από την αντίπαλό της ήταν αλλά και οι προσωπικότητες ξεχείλιζαν στο ενεργητικό της. Το 4-1 επιτεύχθηκε με θριαμβευτικό τρόπο απο τους ''μπλάνκος'' που πραγματοποίησαν τη κόλαση των 93 λεπτών σε παράδεισο...
Υ.Γ:1) Το μισό τρόπαιο ανήκει στον κορυφαίο προπονητή του πλανήτη, Κάρλο Αντσελότι.
Υ.Γ:2) Πολλά μπράβο σε αυτόν τον εκπληκτικό τεχνικό,τον Ντιέγκο Σιμεόνε γι' αυτό το υπέροχο σύνολο που μας παρουσίασε φέτος.
Υ.Γ:3) Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ΠΡΕΠΕΙ κάποια στιγμή να σταματήσει τα καραγκιοζιλίκια. Φτάνει πια... Αντί να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του τη μεγάλη νίκη, αποφάσισε (το... ΠΕΝΑΛΤΙ του 4-1!)
να το χαρεί μόνος του γελοία...
Οταν για 93 λεπτά βλέπεις τον χάρο με τα μάτια σου, την αντίπαλό σου να προηγείται κρατώντας με νύχια και με δόντια τη νίκη, τους κόπους μίας ολόκληρης χρονιάς να πηγαίνουν χαμένοι μέσα από ένα ματς και καταφέρνεις να ισοφαρίσεις στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, νιώθεις ότι αποδίδεται... θεία δίκη! Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς... Θα ήταν αδικία να μην πάρει η φετινή Ρεάλ το Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν μακράν η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, έπαιξε το πιο όμορφο ποδόσφαιρο στη διοργάνωση, ενώ κατάφερε να ταπεινώσει τη περσινή κάτοχο μέσα στο σπίτι της με το μυθικό 0-4... Ωραίοι οι ποδοσφαιρικοί ρομαντισμοί για τη φετινή Ατλέτικο, εκπληκτική η πορεία μίας ομάδας με ελάχιστο μπάτζετ και άσημους ποδοσφαιριστές αλλά όπως και να το κάνουμε η Ρεάλ είναι καλύτερη ομάδα, έχει καλύτερο προπονητή και καλύτερο ρόστερ.
Για να μιλήσουμε αγωνιστικά, ο Σιμεόνε μπλόκαρε ιδανικά τη Ρεάλ στο πρώτο ημίχρονο. Εκλεισε τη πηγή έμπνευσης των Μαδριλένων, Λούκα Μόντριτς ο οποίος πάλευε αποκλειστικά μόνος του στη μεσαία γραμμή του γηπέδου να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, καθώς ο Κεντίρα ήταν φανερά ανέτοιμος για τέτοιου υψηλού επίπεδου ματς, ελλείψει του ''μυαλού'', Τσάμπι Αλόνσο. Ετσι, η μπάλα δεν μπορούσε να κυλήσει αρμονικά και να μεταφερθεί ομαλά από την άμυνα στην επίθεση με αποτέλεσμα να αναλωθούν σε προσωπικές ενέργειες οι Μπέιλ και Ντι Μαρία που δεν έβρισκαν αντίκρισμα. Σκιά του εαυτού τους, ευρισκόμενοι σε τραγική βραδιά, Κριστιάνο και Μπενζεμά δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν στα ίσια τα τρομερά μπακ των ''ροχιμπλάνκος'' οι οποίοι κέρδισαν όλες τις μονομαχίες ειδικά στον αέρα κάτι που εκμεταλλεύτηκαν και στην επίθεση, σκοράροντας με τον Γκοντίν μετά το απίστευτο λάθος του Κασίγιας.
Ο Αντσελότι ανέλαβε δράση στο ημίχρονο αλλάζοντας τη ροή του ματς, κάνοντας τις σωστές αλλαγές, ενώ έδωσε στον Ντι Μαρία την αρμοδιότητα να φτιάξει το (άσχημο μέχρι εκείνη τη στιγμή) τρόπο παιχνιδιού της Ρεάλ και σε βάθος χρόνου να αποτελέσει το κλειδί για την σπουδαία ανατροπή. Η Ατλέτικο έδειχνε, όσο περνούσε η ώρα, να μένει από δυνάμεις, μετά την υπερπροσπάθεια πριν από μία εβδομάδα στη Βαρκελώνη, με τη Ρεάλ να εντείνει τις προσπάθειες της για την ισοφάριση, μέχρι που την πέτυχε μέσω του mvp της φετινής σεζόν, κατά την άποψή μου, Σέρχιο Ράμος σε μία γνώριμη γι αυτόν σκηνή. Στη παράταση ήταν θέμα χρόνου η Ρεάλ να πετύχει το τέρμα που θα της έδινε το τρόπαιο καθώς και πιο φρέσκια από την αντίπαλό της ήταν αλλά και οι προσωπικότητες ξεχείλιζαν στο ενεργητικό της. Το 4-1 επιτεύχθηκε με θριαμβευτικό τρόπο απο τους ''μπλάνκος'' που πραγματοποίησαν τη κόλαση των 93 λεπτών σε παράδεισο...
Υ.Γ:1) Το μισό τρόπαιο ανήκει στον κορυφαίο προπονητή του πλανήτη, Κάρλο Αντσελότι.
Υ.Γ:2) Πολλά μπράβο σε αυτόν τον εκπληκτικό τεχνικό,τον Ντιέγκο Σιμεόνε γι' αυτό το υπέροχο σύνολο που μας παρουσίασε φέτος.
Υ.Γ:3) Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ΠΡΕΠΕΙ κάποια στιγμή να σταματήσει τα καραγκιοζιλίκια. Φτάνει πια... Αντί να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του τη μεγάλη νίκη, αποφάσισε (το... ΠΕΝΑΛΤΙ του 4-1!)
να το χαρεί μόνος του γελοία...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου