Ο τραγικός μεταγραφικός σχεδιασμός της Ρεάλ και η μάχη της Ισπανίας
Στα φετινά της Λα Λίγκα, θεωρώ ότι η μεταγραφική περίοδος της Ρεάλ μπρεί να ήταν πλούσια αλλά συνάμα, τραγική κι ακατανόητη. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι οι ιθύνοντες των πρωτευουσιάνων έδιωξαν (ναι αυτή είναι η σωστή λέξη) τους Ντι Μαρία και Τσάμπι Αλόνσο, δυο από τις ''κολόνες'' της περσινής πορείας. Πραγματικά είναι αδιανόητο, να αποχωρίζεσαι δυο σπουδαίους παίκτες κι όχι διότι στους πήραν, αλλά εσύ το επεδίωξες. Στη θέση τους αποκτήθηκαν οι Τόνι Κρος και Χάμες Ροντρίγκες που μπορεί να είναι ποιοτικοί παίκτες (ο Γερμανός είναι η αντιπάθειά μου, αλλά δεν μπορώ να παραγνωρίσω την αξία του), αλλά δεν θα φτάσουν σε κανένα σημείο τη προσωπικότητα και την κλάση των άλλων δυο. Θα φανεί στη πορεία της σεζόν η εξέλιξή τους, δεν παύει όμως γεννούν αμφιβολίες οι κινήσεις των Μαδριλένων.
Η Πριμέρα Ντιβιζιόν αποτελούσε για πολλά χρόνια τη λίγκα που, ναι μεν δεν έφτανε σε επίπεδο και σε δυναμική αυτή της Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο πρόσφερε στο κοινό της πλούσιο θέαμα και πάρα πολλά γκολ. Οι παρουσίες των Ρεάλ και Μπαρτσελόνα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές αφού αποτελούνται από φοβερής εμβέλειας και τεράστιας κλάσης ποδοσφαιριστές, Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι μιλούν... από μόνοι τους! Ωστόσο, υπάρχει και η αντικρουόμενη θέση που λέει ότι με δύο τόσο μεγάλες ομάδες, τόσο ακριβά ρόστερ και τόσα υπέρογκα έσοδα που ωφελούνται, η σύγκριση με τους υπόλοιπους συλλόγους είναι άνιση. Μία ομάδα όπως η Ρεάλ ή η Μπαρτσελόνα μαζεύουν περίπου τα δεκαπλάσια έσοδα (π.χ. από τηλεοπτικά, χορηγούς, πωλήσειςις παικτών) σε αντίθεση με μία όχι απλά μικρότερης ισχύς ομάδα αλλά σωματεία όπως η Βαλένθια και η Σεβίλλη, που αγωνίζονται χρόνια στην Ευρώπη! Ετσι, ο λογαριασμός δεν βγαίνει, με αποτέλεσμα η διαφορά των υπόλοιπων ομάδων από τις δυο προαναφερθείσες να είναι χαώδης. Τα τελευταία χρόνια, όμως, η Ατλέτικο Μαδρίτης έχει κάνει μία αξιοσημείωτη πορεία, χωρίς τεράστια ποσά χρημάτων, αλλά με έναν εξαιρετικό και φιλόδοξο προπονητή στον πάγκο της, τον Ντιέγκο Σιμεόνε. Ο Αργεντινός κατάφερε μέσα σε 4 χρόνια να κατακτήσει Γιουρόπα Λιγκ, πρωτάθλημα αλλά και να φτάσει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, απίστευτα πράγματα για ένα τέτοιο σύλλογο.
Στα φετινά της Λα Λίγκα, θεωρώ ότι η μεταγραφική περίοδος της Ρεάλ μπρεί να ήταν πλούσια αλλά συνάμα, τραγική κι ακατανόητη. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι οι ιθύνοντες των πρωτευουσιάνων έδιωξαν (ναι αυτή είναι η σωστή λέξη) τους Ντι Μαρία και Τσάμπι Αλόνσο, δυο από τις ''κολόνες'' της περσινής πορείας. Πραγματικά είναι αδιανόητο, να αποχωρίζεσαι δυο σπουδαίους παίκτες κι όχι διότι στους πήραν, αλλά εσύ το επεδίωξες. Στη θέση τους αποκτήθηκαν οι Τόνι Κρος και Χάμες Ροντρίγκες που μπορεί να είναι ποιοτικοί παίκτες (ο Γερμανός είναι η αντιπάθειά μου, αλλά δεν μπορώ να παραγνωρίσω την αξία του), αλλά δεν θα φτάσουν σε κανένα σημείο τη προσωπικότητα και την κλάση των άλλων δυο. Θα φανεί στη πορεία της σεζόν η εξέλιξή τους, δεν παύει όμως γεννούν αμφιβολίες οι κινήσεις των Μαδριλένων.
Απο την άλλη πλευρά, η Μπαρτσελόνα προχώρησε στην απόκτηση του κορυφαίου φορ του πλανήτη. Ο Λουίς Σουάρεζ μετεγγράφηκε έναντι 90 εκατ. από τη Λίβερπουλ με στόχο να βοηθήσει αλλά και να βοηθηθεί από Νειμάρ και Μέσι να σημειωθούν πολλά πολλά γκολ. Θεωρώ ότι θα υπάρξει μάχη ανάμεσα σε Ρεάλ και Μπάρτσα για τη κατάκτηση του πρωταθλήματος, καθώς η Ατλέτικο δείχνει σημάδια κάμψης τον τελευταίο καιρό. Μένει να δούμε τα διαπiστευτήρια τον Μάιο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου