Η μεγάλη ώρα για τα ημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης έφτασε. Γιουβέντους-Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα-Μπάγερν Μονάχου μάς προιδεάζουν για δυο ζευγάρια-φωτιά με μεγάλες συγκινήσεις όντας αμφότερες τεράστια ονόματα στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη.
Πολλά μπορεί να γράψει κάποιος για το πρώτο χρονικά ματς. Τον Σεπτέμβριο, όταν το Τσάμπιονς Λιγκ έκανε σέντρα, κανείς δεν θα φανταζόταν την Γιουβέντους στα ημιτελικά. Ναι, πρόκειται για μία ιστορική ομάδα με διακρίσεις στην Ευρώπη, ωστόσο υπήρχαν πολύ πιο ποιοτικές ομάδες απο εκείνη που δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στους 4 καλύτερους. Απ' την άλλη όμως, δεν μπορεί να την αδικήσει και κανείς: Κατάφερε να αποκλείσει την Ντόρτμουντ (αν και σε τραγική κατάσταση εκείνη τη περίοδο η Μπορούσια) σχεδόν άνετα, ενώ πέρασε αναμενόμενα την Μονακό του Ζαρντίμ (ουδείς ξέρει τι θα γινόταν αν στη θέση της βρισκόταν η πάντα επιπόλαιη Αρσεναλ...). Ο Μαξ Αλέγκρι μπορεί να μην είναι ο κορυφαίος προπονητής του πλανήτη ωστόσο (και) το πρωτάθλημα κατέκτησε χαλαρά ενώ και στα ημιτελικά οδηγεί την Γιουβέντους μετά από αρκετά χρόνια αναμονής. Αγωνιστικά, χρησιμοποιεί έξυπνα το περσινό 3-5-2 του Κόντε σε ματς όπου εκείνη είναι που περιμένει τον αντίπαλο, έτσι ώστε να χτυπήσει στη κόντρα και να ''κάτσει'' στο αποτέλεσμα. Αντιθέτως, όταν εκείνη λογίζεται το απόλυτο φαβορί, αφαιρείται ένα στόπερ από τους 3 και προστίθεται ένας ακόμη χαφ σε ενα 4-3-1-2 με τον Περέιρα σε ρόλο δεκαριού, τώρα που λείπει ο Πογκμπά. Στην επίθεση, ο Κάρλος Τέβεζ περνάει δεύτερη νιότη πέρνοντας την ομάδα του από το χέρι και οδηγόντας την στην κορυφή έχοντας άξιο συμπαραστάτη τον πρώην Μαδριλένο Αλβάρο Μοράτα και τον Γιορέντε βοηθητικό φορ.
Στην Ρεάλ, η πρόκριση επί της Ατλέτικο, με τον τρόπο που ήρθε και με τις τεράστιες απουσίες που είχε, έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους ''μπλάνκος'' εν όψει συνέχειας. Ο Αντσελότι συνεχίζει να αποδεικνύει το πόσο σπουδαίος τεχνικός είναι, και με ρεσιτάλ τακτικής βραχυκύκλωσε τον μεγάλο Ντιέγκο Σιμεόνε που μέχρι πρότινος τού είχε πάρει τον αέρα. Εχοντας τον Ρονάλντο και πάλι σε δαιμόνια κατάσταση (το απέδειξε και στην Ανδαλουσία απέναντι στην... δύσμοιρη Σεβίλλη), τον Μπέιλ και πάλι στη διάθεσή του και τον Σέρχιο Ράμος να προσφέρει πολλά σε θέση αμυντικού χαφ ο Ιταλός αποχωρίζεται τον πονοκέφαλο του τελευταίου μήνα. Οι απουσίες των Μόντριτς και Μπενζεμά σαφώς και κρινονται σοβαρές, παρ' όλα αυτά, ο Αντσελότι έχει βρει τις λύσεις, με τον Ισκο και το δίδυμο Ρονάλντο-Μπέιλ μπροστά.
Πρόκειται για μία μεγάλη μάχη όπου η ένταση και το πάθος θα κυριαρχήσουν, χώρια φυσικά από την τακτική, μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία Ιταλική ομάδα απέναντι σε εναν Ιταλό κόουτς. Η Γιουβέντους μπορεί να έχει τη δίψα, τον κόσμο της αλλά και την ποιότητα για να ονειρεύεται τον τεχνικό, ωστόσο... Βασίλισσα είναι αυτή κι αυτή είναι που θα πάρει το εισιτήριο για το Βερολίνο...
Πολλά μπορεί να γράψει κάποιος για το πρώτο χρονικά ματς. Τον Σεπτέμβριο, όταν το Τσάμπιονς Λιγκ έκανε σέντρα, κανείς δεν θα φανταζόταν την Γιουβέντους στα ημιτελικά. Ναι, πρόκειται για μία ιστορική ομάδα με διακρίσεις στην Ευρώπη, ωστόσο υπήρχαν πολύ πιο ποιοτικές ομάδες απο εκείνη που δεν βρίσκονται αυτή τη στιγμή στους 4 καλύτερους. Απ' την άλλη όμως, δεν μπορεί να την αδικήσει και κανείς: Κατάφερε να αποκλείσει την Ντόρτμουντ (αν και σε τραγική κατάσταση εκείνη τη περίοδο η Μπορούσια) σχεδόν άνετα, ενώ πέρασε αναμενόμενα την Μονακό του Ζαρντίμ (ουδείς ξέρει τι θα γινόταν αν στη θέση της βρισκόταν η πάντα επιπόλαιη Αρσεναλ...). Ο Μαξ Αλέγκρι μπορεί να μην είναι ο κορυφαίος προπονητής του πλανήτη ωστόσο (και) το πρωτάθλημα κατέκτησε χαλαρά ενώ και στα ημιτελικά οδηγεί την Γιουβέντους μετά από αρκετά χρόνια αναμονής. Αγωνιστικά, χρησιμοποιεί έξυπνα το περσινό 3-5-2 του Κόντε σε ματς όπου εκείνη είναι που περιμένει τον αντίπαλο, έτσι ώστε να χτυπήσει στη κόντρα και να ''κάτσει'' στο αποτέλεσμα. Αντιθέτως, όταν εκείνη λογίζεται το απόλυτο φαβορί, αφαιρείται ένα στόπερ από τους 3 και προστίθεται ένας ακόμη χαφ σε ενα 4-3-1-2 με τον Περέιρα σε ρόλο δεκαριού, τώρα που λείπει ο Πογκμπά. Στην επίθεση, ο Κάρλος Τέβεζ περνάει δεύτερη νιότη πέρνοντας την ομάδα του από το χέρι και οδηγόντας την στην κορυφή έχοντας άξιο συμπαραστάτη τον πρώην Μαδριλένο Αλβάρο Μοράτα και τον Γιορέντε βοηθητικό φορ.
Στην Ρεάλ, η πρόκριση επί της Ατλέτικο, με τον τρόπο που ήρθε και με τις τεράστιες απουσίες που είχε, έδωσε ακόμη μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους ''μπλάνκος'' εν όψει συνέχειας. Ο Αντσελότι συνεχίζει να αποδεικνύει το πόσο σπουδαίος τεχνικός είναι, και με ρεσιτάλ τακτικής βραχυκύκλωσε τον μεγάλο Ντιέγκο Σιμεόνε που μέχρι πρότινος τού είχε πάρει τον αέρα. Εχοντας τον Ρονάλντο και πάλι σε δαιμόνια κατάσταση (το απέδειξε και στην Ανδαλουσία απέναντι στην... δύσμοιρη Σεβίλλη), τον Μπέιλ και πάλι στη διάθεσή του και τον Σέρχιο Ράμος να προσφέρει πολλά σε θέση αμυντικού χαφ ο Ιταλός αποχωρίζεται τον πονοκέφαλο του τελευταίου μήνα. Οι απουσίες των Μόντριτς και Μπενζεμά σαφώς και κρινονται σοβαρές, παρ' όλα αυτά, ο Αντσελότι έχει βρει τις λύσεις, με τον Ισκο και το δίδυμο Ρονάλντο-Μπέιλ μπροστά.
Πρόκειται για μία μεγάλη μάχη όπου η ένταση και το πάθος θα κυριαρχήσουν, χώρια φυσικά από την τακτική, μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε με μία Ιταλική ομάδα απέναντι σε εναν Ιταλό κόουτς. Η Γιουβέντους μπορεί να έχει τη δίψα, τον κόσμο της αλλά και την ποιότητα για να ονειρεύεται τον τεχνικό, ωστόσο... Βασίλισσα είναι αυτή κι αυτή είναι που θα πάρει το εισιτήριο για το Βερολίνο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου