Γράφει ο Μαρίνος Σκούρτης
*Όπως όλα δείχνουν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να πείσει τον Πέδρο Μαρτίνς να ανανεώσει το συμβόλαιο του με τους ''ερυθρόλευκους'', και μάλιστα όχι μόνο για την επόμενη χρονιά αλλά για τις επόμενες τρεις.
*Ένα γεγονός που δείχνει ότι ο οργανισμός του Ολυμπιακού αποφάσισε να αλλάξει ρώτα στο θέμα των προπονητών του. Μέχρι σήμερα, κανένας τεχνικός των Πειραιωτών δεν μακροημέρευσε στον πάγκο τους, με εξαίρεση, όπως φαίνεται τον Πορτογάλο.
*Από το 1996 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει από τον ερυθρόλευκο πάγκο 28 προπονητές! Αν μη τι άλλο, σοκαριστικός αριθμός και μάλιστα για μία ομάδα που είναι η πιο πετυχημένη από πλευράς τίτλων στην Ελλάδα. Εδώ απολύθηκε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ που είχε τον Ολυμπιακό αήττητο στο πρωτάθλημα, προκριμένο στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας και στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ! Ο Ζαρντίμ, όμως, δεν έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο... Ωραία πράγματα...
*Δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται ότι ο πιο σημαντικός από όλους είναι ο Ερνέστο Βαλβέρδε και μάλιστα με διαφορά. Για πολλούς μπαίνει και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στη κορυφή της λίστας, δεν είχα εικόνα ωστόσο από την ομάδα του Βόσνιου εκείνη την εποχή κι έτσι δεν μπορώ να τους ''συγκρίνω''. Η αλήθεια είναι πάντως ότι με όσα έχουμε διαβάσει κι όσα έχουμε δει από αγώνες εκείνης της εποχής, ο Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ήταν εξαιρετικός από κάθε άποψη.
*Αντιθέτως, με την εικόνα που έχω από το σύνολο που είχε δημιουργήσει ο Βαλβέρδε και στις δυο του θητείες, δεν μπορώ να τον συγκρίνω με κανέναν άλλο. Ο Ολυμπιακός πραγματικά έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο στις μέρες του Βάσκου, παίρνοντας μάλιστα και σπουδαίες νίκες στην Ευρώπη. Ακόμη θυμόμαστε τις σούπερ εμφανίσεις κόντρα σε Μπενφίκα και Χέρτα στο ''Καραισκάκη'' και την τρομερή ενέργεια που έβγαζε ο Ολυμπιακός στον αγωνιστικό χώρο.
*Ο Μαρτίνς, πάντως, για να επανέλθουμε στα σημερινά, δείχνει να βαδίζει στα χνάρια του πρώην τεχνικού της Μπαρτσελόνα. Έχοντας αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού από το καλοκαίρι του 2018, και μάλιστα σε μία εποχή όπου ο οργανισμός του Πειραιά πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, κατάφερε να βάλει την ομάδα στον ίσιο δρόμο.
*Από τότε, η δουλειά του είναι εμφανέστατη. Όχι μόνο έχει βελτιώσει την εικόνα της ομάδας που έδειχνε πραγματικά σκορποχώρι, αλλά κατέκτησε το πολυπόθητο φετινό πρωτάθλημα (αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό), έχει τον Ολυμπιακό στις 16 κορυφαίες ομάδες του Γιουρόπα Λιγκ, και παράλληλα έχει κάνει και δυο σούπερ προκρίσεις απέναντι σε δυο μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
*Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να αποκλείει Μίλαν και Αρσεναλ και μάλιστα ευρισκόμενος και στις δυο περιπτώσεις με την πλάτη στον τοίχο. Θυμίζω ότι στο ματς με τη Μίλαν στο ''Καραΐσκάκη'' ήθελε νίκη με δυο γκολ διαφορά, ενώ η μεγάλη πρόκριση στο Emirates ήρθε ενώ στο πρώτο εντός έδρας ματς είχε ηττηθεί με 0-1. Πράγματι, κανείς δεν αμφισβητεί ότι δεν είναι οι ομάδες του παρελθόντος οι προαναφερθείσες, δεν παύει όμως και οι δυο προκρίσεις να ισοδυναμούν με ένα μικρό έπος.
*Έτσι, η ανανέωση του συμβολαίου του αποτελούσε μονόδρομο. Προφανώς θα υπήρχαν ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για τις υπηρεσίες του Πορτογάλου, εκείνος όμως προτίμησε να παραμείνει σε έναν σύλλογο που τον ξέρει πια σαν τη παλάμη του και παράλληλα ''μεγαλώνει'' κι αυτός μαζί του.
*Είναι, έχω την εντύπωση, η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός άφησε έναν προπονητή να εφαρμόσει μέχρι τέλους το πλάνο του παρά τις δυσκολίες. Διότι φανταστείτε έναν προπονητή του Ολυμπιακού, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, να μην κατακτά κανέναν τίτλο σε μία σεζόν και μάλιστα να μένει στο -13 από την 1η θέση. Θα είχε αποχαιρετήσει προ πολλού.
*Σε αυτή τη περίπτωση, όμως ο Ολυμπιακός λειτούργησε σωστά και μεθοδικά. Τον εμπιστεύτηκε, τού έδωσε τα κλειδιά του ''μαγαζιού'' και ο απολογισμός σίγουρα θεωρείται επιτυχημένος.
*Βέβαια, νομίζω είναι δεδομένο ότι εάν και φέτος δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα δεν θα συνέχιζε ο Μαρτίνς, μην το... παρατραβάμε, στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Τρεις σεζόν χωρίς τίτλο (και μάλιστα δυο με τον ίδιο προπονητή) στον Πειραιά δεν χωνεύεται από καμία διοίκηση κι από κανέναν οπαδό. Ωστόσο όλα πήγαν καλά για τον Πορτογάλο και τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να είναι κοινή επιθυμία η επέκταση του συμβολαίου.
*Θεωρώ ότι η απόφαση για την ανανέωση του ήρθε σε εκείνη την ''διαβολοεβδομάδα'' που λένε και οι μπασκεκτικοί: Τότε που ο Ολυμπιακός μέσα σε 8 μέρες έπαιζε όλη τη χρονιά του, με τα δυο ματς κόντρα στην Αρσεναλ για το Γιουρόπα Λιγκ κι ανάμεσα τους το ντέρμπι τίτλου στην Τούμπα που έμελλε να κρίνει τον εγχώριο τίτλο. Ο Μαρτίνς τα κατάφερε παντού: πήρε την πρόκριση, πήρε το πρωτάθλημα, πήρε κι ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.
*Όπως όλα δείχνουν, ο Ολυμπιακός κατάφερε να πείσει τον Πέδρο Μαρτίνς να ανανεώσει το συμβόλαιο του με τους ''ερυθρόλευκους'', και μάλιστα όχι μόνο για την επόμενη χρονιά αλλά για τις επόμενες τρεις.
*Ένα γεγονός που δείχνει ότι ο οργανισμός του Ολυμπιακού αποφάσισε να αλλάξει ρώτα στο θέμα των προπονητών του. Μέχρι σήμερα, κανένας τεχνικός των Πειραιωτών δεν μακροημέρευσε στον πάγκο τους, με εξαίρεση, όπως φαίνεται τον Πορτογάλο.
*Από το 1996 μέχρι σήμερα, έχουν περάσει από τον ερυθρόλευκο πάγκο 28 προπονητές! Αν μη τι άλλο, σοκαριστικός αριθμός και μάλιστα για μία ομάδα που είναι η πιο πετυχημένη από πλευράς τίτλων στην Ελλάδα. Εδώ απολύθηκε ο Λεονάρντο Ζαρντίμ που είχε τον Ολυμπιακό αήττητο στο πρωτάθλημα, προκριμένο στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας και στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ! Ο Ζαρντίμ, όμως, δεν έπαιζε θεαματικό ποδόσφαιρο... Ωραία πράγματα...
*Δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται ότι ο πιο σημαντικός από όλους είναι ο Ερνέστο Βαλβέρδε και μάλιστα με διαφορά. Για πολλούς μπαίνει και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στη κορυφή της λίστας, δεν είχα εικόνα ωστόσο από την ομάδα του Βόσνιου εκείνη την εποχή κι έτσι δεν μπορώ να τους ''συγκρίνω''. Η αλήθεια είναι πάντως ότι με όσα έχουμε διαβάσει κι όσα έχουμε δει από αγώνες εκείνης της εποχής, ο Ολυμπιακός του Μπάγεβιτς ήταν εξαιρετικός από κάθε άποψη.
*Αντιθέτως, με την εικόνα που έχω από το σύνολο που είχε δημιουργήσει ο Βαλβέρδε και στις δυο του θητείες, δεν μπορώ να τον συγκρίνω με κανέναν άλλο. Ο Ολυμπιακός πραγματικά έπαιζε καταπληκτικό ποδόσφαιρο στις μέρες του Βάσκου, παίρνοντας μάλιστα και σπουδαίες νίκες στην Ευρώπη. Ακόμη θυμόμαστε τις σούπερ εμφανίσεις κόντρα σε Μπενφίκα και Χέρτα στο ''Καραισκάκη'' και την τρομερή ενέργεια που έβγαζε ο Ολυμπιακός στον αγωνιστικό χώρο.
*Ο Μαρτίνς, πάντως, για να επανέλθουμε στα σημερινά, δείχνει να βαδίζει στα χνάρια του πρώην τεχνικού της Μπαρτσελόνα. Έχοντας αναλάβει τις τύχες του Ολυμπιακού από το καλοκαίρι του 2018, και μάλιστα σε μία εποχή όπου ο οργανισμός του Πειραιά πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, κατάφερε να βάλει την ομάδα στον ίσιο δρόμο.
*Από τότε, η δουλειά του είναι εμφανέστατη. Όχι μόνο έχει βελτιώσει την εικόνα της ομάδας που έδειχνε πραγματικά σκορποχώρι, αλλά κατέκτησε το πολυπόθητο φετινό πρωτάθλημα (αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό), έχει τον Ολυμπιακό στις 16 κορυφαίες ομάδες του Γιουρόπα Λιγκ, και παράλληλα έχει κάνει και δυο σούπερ προκρίσεις απέναντι σε δυο μεγαθήρια του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
*Δεν είναι δα και μικρό πράγμα να αποκλείει Μίλαν και Αρσεναλ και μάλιστα ευρισκόμενος και στις δυο περιπτώσεις με την πλάτη στον τοίχο. Θυμίζω ότι στο ματς με τη Μίλαν στο ''Καραΐσκάκη'' ήθελε νίκη με δυο γκολ διαφορά, ενώ η μεγάλη πρόκριση στο Emirates ήρθε ενώ στο πρώτο εντός έδρας ματς είχε ηττηθεί με 0-1. Πράγματι, κανείς δεν αμφισβητεί ότι δεν είναι οι ομάδες του παρελθόντος οι προαναφερθείσες, δεν παύει όμως και οι δυο προκρίσεις να ισοδυναμούν με ένα μικρό έπος.
*Έτσι, η ανανέωση του συμβολαίου του αποτελούσε μονόδρομο. Προφανώς θα υπήρχαν ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για τις υπηρεσίες του Πορτογάλου, εκείνος όμως προτίμησε να παραμείνει σε έναν σύλλογο που τον ξέρει πια σαν τη παλάμη του και παράλληλα ''μεγαλώνει'' κι αυτός μαζί του.
*Είναι, έχω την εντύπωση, η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός άφησε έναν προπονητή να εφαρμόσει μέχρι τέλους το πλάνο του παρά τις δυσκολίες. Διότι φανταστείτε έναν προπονητή του Ολυμπιακού, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, να μην κατακτά κανέναν τίτλο σε μία σεζόν και μάλιστα να μένει στο -13 από την 1η θέση. Θα είχε αποχαιρετήσει προ πολλού.
*Σε αυτή τη περίπτωση, όμως ο Ολυμπιακός λειτούργησε σωστά και μεθοδικά. Τον εμπιστεύτηκε, τού έδωσε τα κλειδιά του ''μαγαζιού'' και ο απολογισμός σίγουρα θεωρείται επιτυχημένος.
*Βέβαια, νομίζω είναι δεδομένο ότι εάν και φέτος δεν έπαιρνε το πρωτάθλημα δεν θα συνέχιζε ο Μαρτίνς, μην το... παρατραβάμε, στην Ελλάδα βρισκόμαστε. Τρεις σεζόν χωρίς τίτλο (και μάλιστα δυο με τον ίδιο προπονητή) στον Πειραιά δεν χωνεύεται από καμία διοίκηση κι από κανέναν οπαδό. Ωστόσο όλα πήγαν καλά για τον Πορτογάλο και τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να είναι κοινή επιθυμία η επέκταση του συμβολαίου.
*Θεωρώ ότι η απόφαση για την ανανέωση του ήρθε σε εκείνη την ''διαβολοεβδομάδα'' που λένε και οι μπασκεκτικοί: Τότε που ο Ολυμπιακός μέσα σε 8 μέρες έπαιζε όλη τη χρονιά του, με τα δυο ματς κόντρα στην Αρσεναλ για το Γιουρόπα Λιγκ κι ανάμεσα τους το ντέρμπι τίτλου στην Τούμπα που έμελλε να κρίνει τον εγχώριο τίτλο. Ο Μαρτίνς τα κατάφερε παντού: πήρε την πρόκριση, πήρε το πρωτάθλημα, πήρε κι ένα πλουσιοπάροχο συμβόλαιο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου