Τα καλά της καραντίνας

Γράφει ο Μαρίνος Σκούρτης

*Την φετινή άνοιξη θα τη θυμόμαστε για πάρα πολλά χρόνια. Μάς σημάδεψε. Κάποιους άλλους τους γονάτισε, κάποιους τους μάτωσε, κάποιους απλά δεν τους άγγιξε καθόλου, και άλλους τους έκανε ''καλύτερους'' ανθρώπους. Ας μην ξεχνάμε όμως το σημαντικότερο: κάποιους τους αφαίρεσε την ζωή. Πολλά έχουν ειπωθεί για την πανδημία. Ωστόσο, ο τελικός (;) απολογισμός αναφέρει: πρώτον, ότι δεν έχει εξαφανιστεί, θα συνεχίσει να μας περιτριγυρίζει. Και δεύτερον κανέναν δεν έχει ωφελήσει. Άντε ας πούμε ότι πλούτισαν οι παραγωγοί μασκών και αντισηπτικών, σιγά το πράγμα, χάρισμα τους. Απόψε θέλω να ασχοληθώ με ένα κομμάτι αυτών που υποστήκαμε την περίοδο του κορωνοιού: την καραντίνα.

*Από αυτήν πολλοί υπέφεραν, πολλοί ζημιώθηκαν, πολλοί απλά την έζησαν, ενώ -ελάχιστοι- είναι η αλήθεια επωφελήθηκαν. Κανείς δεν θέλει να τον κλείνεις μέσα στο σπίτι του με βίαιο τρόπο. Ο κόσμος, και ειδικά ο Έλληνας, αισθάνεται το κράτος σαν μπαμπούλα πάνω από το κεφάλι του μέσω της αστυνομίας και τον κορωνοιό σαν έναν μέσο εφαρμογής του lockdown. Βέβαια, υπάρχει και το ποσοστό των ανθρώπων οι οποίοι απλά δεν πιστεύουν ότι υπάρχει ιός, και κάπου εκεί μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Δημόκριτου: Καλύτερα οι ανόητοι να διοικούνται παρά να διοικούν. Για σκεφτείτε το... Διότι ο Ντόναλντ Τραμπ διοικεί και οι ΗΠΑ μετρούν 94.000 νεκρους! Ούτε σε πόλεμο...

Κακή η καραντίνα χωρίς αμφιβολία, λοιπόν, ωστόσο αν ψάξεις βαθύτερα ίσως να βρεις και τα θετικά της:

*Αρχικά, έφερε πιο κοντά την οικογένεια μεταξύ της. Και δεν αναφέρομαι στους ''άρρωστους'' εκείνους τύπους που από τα νεύρα τους (ή την σχιζοφρένεια τους) ξεσπούσαν στους οικείους τους. Η καθημερινότητα είναι δύσκολη και πολυάσχολη με αποτέλεσμα όλα τα μέλη μίας οικογένειας να βρίσκονται μόνο το βράδυ και μάλιστα για λίγη ώρα για να περάσουν χρόνο μαζί, αφήστε που και τότε αρκετοί προτιμούν την μοναξιά τους γυρεύοντας την ξεκούραση τους. Στην καραντίνα, τα μέλη της είχαν άπλετο χρόνο να παίξουν, να διαβάσουν και να βρουν χρόνο για συζήτηση κι επικοινωνία εκ βάθους, που στην ''νορμάλ'' ζωή ήταν αδύνατο.

*Βοήθησε τον άνθρωπο να βρει την ψυχική και σωματική του ηρεμία. Για πολλούς είναι υπερβολικό, για άλλους δεν ισχύει. Για μένα δεν είναι λίγο πράγμα να βρίσκεσαι στο σπίτι σου έναν ολόκληρο μήνα, δυο, τρεις χωρίς να έχεις πολλά πράγματα στο κεφάλι σου, πέρα από το οικονομικό αλλά και την προστασία από τον ιό βέβαια. Αναθεωρείς πολλά πράγματα, τα αλλάζεις ή τα κρατάς. Η ησυχία και η ηρεμία πάντα βοηθά έχοντας άπλετη ησυχία και μη βαβούρα στο ενεργητικό σου.

*Η σχέση με τα βιβλία και το σινεμά. Στο σπίτι μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα αλλά συνάμα και πολύ λίγα, εξαρτάται τον χαρακτήρα του καθενός: Ένα από αυτά είναι οι ταινίες και τα βιβλία. Παρακολούθησα πολλές ταινίες (και διάβασα όχι πολλά- δυο βιβλία στην καραντίνα) όπως και πολλοί συμπολίτες μου. Ταινίες που πάντα ήθελα να δω αλλά δεν είχα τον χρόνο την διάθεση. Νόμιζα ότι τις κορυφαίες ταινίες τις είχα δει, έκανα λάθος. Υπάρχουν πολλά διαμαντάκια εκεί έξω αλλά πρέπει να ψάξεις για να τα πετύχεις. Σε αυτό που κατέληξα πάντως είναι το εξής: Σαν λάτρης των αστυνομικών και δραματικών ταινιών, οι παλιές δεν συγκρίνονται με τις σύγχρονες. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τις κάνει κορυφαίες και παράλληλα πιο γοητευτικές. Δεν ξέρω αν είναι η πλοκή, η ιδέα, το σενάριο ή οι ηθοποιοί: μπορεί και όλα μαζί! Εν πάση περιπτώσει, οι ταινίες και τα βιβλία δεν έκαναν ποτέ κακό σε κανέναν: η καραντίνα μάς βοήθησε στο να τις αγαπήσουμε ξανά από την αρχή. Ευτυχώς δεν παρακολουθώ ελληνική τηλεόραση από την παιδική μου ηλικία, οπότε δεν μπήκα σε πειρασμό να ανοίξω το κουτί για οποιοδήποτε άλλο λόγο εκτός από ταινία.

*Για πρακτικούς λόγους. Αν είσαι άπραγος για μεγάλη περίοδο, η βαρεμάρα σε κάνει να καταπιαστείς με πράγματα που στην κανονικότητα δεν θα είχες τον χρόνο αλλά και το κουράγιο να κάνεις. Ένα από αυτά είναι ενασχόληση με πρακτικές δουλειές του σπιτιού. Είτε αυτό είναι το βάψιμο του (εντός κι εκτός), η διακόσμηση του αλλά και η συντήρηση του. Αν το προσέξετε καλά, πολλά σπίτια... λάμπουν μετά το πέρας της καραντίνας, αφού κανένας δεν θέλει να περνάει όλη του την μέρα σε ένα βρώμικο αλλά και κακόγουστο περιβάλλον. Πολλούς βοήθησε στο ''ξεσκόνισμα'' πραγμάτων που δεν ήξεραν καν ότι βρίσκονταν στο σπίτι τους με αποτέλεσμα αυτά να τους βοηθήσουν στο εγγύς μέλλον.

Υ.Γ: Κανένας λάτρης των αστυνομικών-δραματικών ταινιών δεν πρέπει να χάσει την ευκαιρία να δει το ''usual suspects''. Εκπληκτική ταινία σε όλη τη διάρκεια της, με μοναδική ερμηνεία από τον σπουδαίο -και αγαπημένο μου- Κέβιν Σπέισι. Άλλη μία απόδειξη αυτών που έγραφα παραπάνω: δεν υπάρχει καμία σύγκριση παλιών και νέων ταινιών. Επίσης, εξαιρετικό βιβλίο το ψυχολογικό θρίλερ του Σεμπάστιαν Φίτζεκ ''Η θέση 7Α''.